Güvercin YalnızlığıGüneş çekildiğinde ay maviye teslim ve toprak griye büründüğünde/kadim dost gibi sarılıp hançerimde kalan son kokunla hesaplaşıyorum ecel terim ak ! Ak artık o’nun kutsal toprağına yak şehrimi üşüten gözlerini anlamasa da benim ondan neden vazgeçtiğimi yıkıl git iyi niyet us’um yorgun bir kaldırım taşı Ağustosu özlediğimi anlat ona yalnızlıktan ölüm kadar korktuğumu o beni kızıl bir akşam üstü çayda şeker kadar istesin rakı da su kadar eksik olayım yeter Annemin kucağı, fincanımdaki dudak izim, sesim susun ! iğne deliğinden geçecek kadar inceldim aynalara bakmadan görebiliyorum gözüme kan oturduğunu Söyleyin dudak bükmesin iç çekmesin ’iyiyim’ desin bileyim Çiğdem Parlayüksel |
belki verdiğin sıcaklığın
kahvenin telvesi olur düşlerin
yutkunamam
su olsan ben yutkunsam
iyiyim seden
kahve telvem olup orada kalsan
incelmeden
bir ses gibi
seni özledim neredesin....
iyiysen sorun yok :-)