Çalıntı şiirler olur hani,bazen çok bildik kalemlerden,üstad dediklerimizden bazen de melodisi kulakta en çok yer eden şarkılardan,sözlerden...Falanından filanından vesairesinden vesairesinden...Bazen de yürekler çalınır ve bana kalsa şu öteki vesairelediklerimin hepsi helal bile olabilir ama gönlü aşıranlar hımm ne demeli ki şiiri küstürmemeli acaba.Susmalı değil mi sonbahar güzeli...Ama ille de içte bırakmamalı acı harfleri...



"Bu çalışma da dediğim son şıktan."



Yürekleri çalmak,içteki yaşları,dökülemeyen yaşları çalmak ve olamadığı kadar ketum olabilmek. Ne isterdim biliyor musun,birgün Titanic gömülüşüne sebep olan buz dağı gibi bir şiir yazabilmek. Neyimedir anlamam ağlayıp zırlamak da işte her neyse diyelim:



"şiirde çalınmış gönlümün parçalarından taneleri gördüm."




"ıslıklar kendime
kaybedenlerdenim
bir düğüm daha attım kaderin ipine "


ıslıklar...Pek bir kibar...Küfürler sıralamak vardır aslında aciz olana -kalemden arındırıyorum şiiri bu arada sakın ola adres şaşılmaya-. Anlattıklarım sadece ben ve bu şiir için...



Kaybetmek...İtiraflar ne kadar eşsiz olurlar. Bir çimdik yemişim Mahsuni'den neredeyse aşka ölümü fısıldadığımı bile söyleyecektim ama ne kaybederiz kendimizi,kendimizin olanı kaybettikten sonra...Vaay anam vaay...Güzel söylemişti Tarkan değil mi,"işim olmaz" ı daha çok beğendim ama. Başına gelen fırtınadan sonra hayran kitlesini tekrar kendi yüzüne çevirebilmek gerekirdi ve başarıldı elbette.



"bir düğüm daha attım kaderin ipine"

This çeviri:

"bir tuğla daha ördüm çuvallayışlarımın üstüne,gerisine de berisine de ..."



Sonra ağrılar arası gülecek bir şeyler ararız bazen. Hani bahane denir öylesine ya :




"susuzluğum dinsin diye
kendimi attığım kuyu
tuzlu ve küflü
gülünç görünmem kuşlara ondan "



Bir durak önce ya da söz arası bir pencere ya da bir mola hani kaybetmiş tesislerinde ...
Falanından yine filanına kadar yolu var bunların da...



Bunun sonrasında kullanılan o iki katlı mevsim var ya....Sonbahar belki senin müjden diye güzel kalır artık aklımda ya



kızıllığında sevdaların,yanıyor şafaklarım...



"buğday başakları içinde bakir gelincik
sarıcanın içinde kızıl yalnızlık -"



Ve de bir çirkin kelime...Şşşşş nazeketimin sınırları akılları karıştırır,güvenime inan.."Yalnızlık" demişsin ya,öfkem o alfabenin sülalesine...



"alıp kaçmak istedim bir çocuğun gözlerindeki ışığı
hep yakalandım kendime "




Çocuk..çocukluk...Kimse istemez bebekli günlerine dönmeyi istenilen sadece ruhu kirlenmemiş seneleri..Yakalanılır elbet niye mi...Aynaya koşulur değil mi...





Ve ciddi manada kalemine güvendiğim bir sayfada olmak ve güven ile şiirle konuşmak. Çocuklar gibi minicik şeyler mutlu ederler beni ama böyle koca şeyler için de hakkım vardır senin evinde bilirim; sebebiyle az dağıldı güz hüznü...




Şiir için az da olsa çok da olsa emek emektir daima. Ölçüden söz edilirse saygı namına mecburidir her ama her harfinden her mısrasına.Örtülü şiirler yazmak kalemin bileğinin becerisidir. O kadar çok şey söylenir ki aslında elbet duyan olursa ki şiir her diyarda da duyulmaz da duyulursa ne âlâ...Şiirlerin yine harf israfından kaçınan,en kısa halle en çıplak sözlerle ama giz,ama sır ama yaş ama sevinç hepsi kendi içinde.




Ayrıca düzen adına da teşekkür ediyorum. Harf ayıklamalarına yormuyorsun bu aciz düşmüş okuru...



Kuvvet, dilediğimdir kalemine,yüreğine elbet.


Her daim sevgiyle...






**Havin_** tarafından 10/20/2010 9:04:47 PM zamanında düzenlenmiştir.