gölge oyunuhavada buram buram iğde kokusu genzimizde akşamdan kalma bir hüzün yine düşmüş yüzün biz’e küsmüş /sazın sözün küsüyor iğdeler ... -çocuk oyunu sanmıştık oysa koca koca insanlardık oyun içinde oyunla anlamsız rollerde kaldık- ... söyle /kim tutuyor ipleri kimden miras bu cümleler ah bir kalksa perde değebilsem gözlerine yine yeşerse iğdeler aşk der sevda der belki bizi bir daha içine çeker ama/ ah bu sekter gölgeler (bıy bıy bıy hacicavcav de hele bir aşkı kaç ezber gölgeler) oysa/ oysa kiraz mevsimine ne çok yakışırdı iğdeler ... içimizde/ güneşe hasret çıplak bir keder sus der yine de / dökülür birer birer genzimizi yakan kelimeler ve oyun biter ... (yıktık perdeyi eyledik viran varıp haber edeyim kına yaksın statükocu beberuhiler) |
kutlarım