Yaşam Oyunu
-I-
ağzı köpürdü yine kuşların gömleğimin düğmeleri karpuz çekirdeği içine küfür kaçmış akşamların diş geçiriyor tenime alnımın çatalındaki aşk retinamda büyüyor dibe vurmuş bir sarhoş bir ney üflüyor ağacından sonbaharı kavgamızı sayıyor şafaklar ay çiçeği hâlâ günü batıran şarkısında buz -II- gizli özneden düşmüş bir(s)us gibi gecelerim kibrit çöpü sokak araları kokusu ten ve hâlâ portakal çiçeği gözlerin dudaklarımın yakasından öpen yok şimdi kirpiklerinde bir nehir gibi susuyor sözlerim kumral bir şaşkınlığı geveliyor içim ürperiyor yağmurdan sonra sevmelerim bir daha düşmesin gölgen yoluma kemikten yumruğum şimdi ../ O.Şafak/Denizli |
suskun ve şaşkın bir çocuğun büyümüş gözbebeklerinden bakıyorsun kırgınlık celladına
ve bir kemik kadar sert
ama hala canlı
hala yaayan bir organizma barındıran
ne çelik ne demir kadar soğuk ve hisssiz
tebrikler
"gömleğimin düğmeleri karpuz çekirdeği " müthiş:)