yalnızlığına asılanımyeşil düşler tomurcuk taneleriyle saldırırken anlarıma kıpır kıpır bir karanlığın ortasında aydınlık gölgeyim umudun yüzünde ışıldarken ağrıyan hallerim bölük pörçük uykularımda dünden kalan seni düşünürüm kulağımda özlenen sesler beşiğinde ruhumu sallarken ahenkle dans eder hayaller sen dilinin ucundan düşen baharı bir titremeyle salladıkça tenimin çatlaklarında hissederim izlerimle öpüştüğünü aynada saklı hüzünler hep bu vakitlerde kaybolur sabaha telaşlarım ince sızıyla aşklanırken denizimde dünün öz nefesiyle hayata dönerim ki zamansız sokulduğum akşamlar aklım göçmen kuş misali başında döner her yeni doğuşun soyunan ay kalplerinde görünmeyen adamdır o uzanır beyaz dallarıyla sessiz ömrüme çoğalan kalabalığımda sağ bir masalın yükü ki yüküm sevinç melekleri bağrımın üstünde seninle hep bu boşluklarda umudun rengine boyanıyoruz gün her dalda açan çiçekleri seyrediyor aşkın iklimi hiç bozulmuyor durgun yüreğimde sen yapraklar gibi biriktiğinde ruhuma tabut duruşlu kentin ışıklarında yalnızlığına asılanım çocuk görmüyorsun |
yapraklar gibi biriktiğinde ruhuma
tabut duruşlu kentin ışıklarında
yalnızlığına asılanım
görmüyorsun
KUTLARIM ÇOK GÜZEL BİR ŞİİRDİ. SAYGILARIMLA...