-Ve yanmak da asildi işte...-

Küllerdi bir zaman ateşten gömlek grisi
çizgilerdi üç beş dakikalık acıdan kalıt
bildiğimiz iyiler,kötüler,orta halli günler
ve güzlerdi mevsimlerin aşikar karası


gönül yarası,dudak arası şarkılarında mahkum
mağrur bir serenat tınısıydı gamzelerindeki çukur


kaç boşluk bıraktı gecede akan duvarlar
üzerinde sinek vızıltıları yapışmış sıvadan
düşmedi mi anıların katmanı köpeksi pislikleri


belki hayaldi cumbalarda
ki ömürlerine dolandığımı gördüm
hikâyesiz kadınların
...


gel bekletme desem
dinmez yangın taarruzların
bilirim korkularım eşindirir öksüz ellerimde
sakladığım ateşten gömleklerimi






Nevzat Konşer
Ağustos-08