benimle büyüyen deli rüzgar
ahh o rüzgar boğdu sesimi...




kaybolan şehrin sularında ruhum
sessiz bir gemide sonbahar göğsüm
hoyrat nazarın yılgınlığıyım
sussan
sis düşüncelerle çoğalan duyuşlara
geçmiş yazıyorum




ahh ellerim
ölümün rengiyle benzimi sarıp kendimi beyazlıyorum
yahut kanayan güllere karışıp her vakte ağarıyorum
nasıl anlatsam
ağlayan bir gecede kabrine iniyorum aşkın
bekar karanlıklarda yaşayan denizim
denizin yoruyor çocukluğumu
bitmiyor fırtına günlerce
bahar gözlerime aydınlık sokaklar
bekliyorum...




güneşi saklayan nabzın nefesinde ilhamım
beyaz bir ata binip ay ışığından geçeceğiz
sırtımda yalnızlığımın hırkası
hep o rüzgarla genişleyeceğiz
anıların buğusuna




sen bilmezsin pişmanlığımı mavi
tenimin ateşiyle diline yalan bir kıyamet dokumuşsun
ilerliyorum yeni doğumlarla düşlere
ki bu türkülerin de ahı çaresiz
dokunsan ölecekler hiç bir zamana
sakın dokunma
dağ gibi ağırlığını yıkma üzerime
içimden sen’ler boşalacak
kalk üzerimden
ürkek sabaha bırakıyorum
güzelliğimi



artık korkmuyorum pencereme vuran saatlerden
gölge gibi düştüğüm ruhunda kırdım aynaları
her akşam saçlarını karıştırırken
sakın bakma beyaz bir duvağa
sarma düşlerimi



benimle büyüyen deli rüzgar
ahh o rüzgar boğdu sesimi

uçurumların eşiğinde yalpalandım suretine
unuttum nasıldı gözlerimin içi