hüzün dilli birer divittik biz...yaz gittik buz gittik/ lakin mevsim baharken bile tin tutuşturan yârin hercai gülüşüne o yârin tenindeki yangın mahallerine yağmur dökmek yerine solgun birer güz diktik. hüznü incecik belli ibriklerden geçirip süzdük de öyle dizdik mısralarımıza çünkü biz.../ ve inanın her birimiz... ucundan hayat damlatan hüzün dilli birer divittik bilmezsiniz... aynı aşk bir başka şiirin altına imza attırdığında hep yeniden dirildik/ allandık/ yeşillendik ve biz ancak o vakit işte... çok sahiciydik. şairiz ya malumunuz çılgındık çokça biz o sebeple hep imkansız olanı sevdik izin verseydi baştan beri işi yokuşa süren kader belki mümkün olan tarafından da delice sevilirdik. kaderin elinden gelmeyendi bizim dilimizden gelip/ cennete gideceği yola illaki cehennemden geçmesini tembihleyen velhasıl kelam...nazlı nazlı raks eden o kelimelerle biz tâ doğuştan evliydik. ve maharetimiz ak kağıdın üstündeki sarının binbir tonundan beğendiğimizi seçip alnımızdaki satır aralarına serpmekti tek tek/ e işte serptik. başka bir ihtimalimiz olsaydı eğer saksılarımızda umut tomurcuklu leylaklar ya da al gelincikler gibi bitmeyi biz de bilirdik! JD |
Şair/e serpmiş tüm maharetiyle sayfaya şiirini...
USTALIĞINIZA ve SANATINIZA
SAYGIM SEVGİM HER DAİM