/…Şair yağmurda ağlar,
yazdığı her şiir
sevgili yaşasın diye Azrail’e ödenen diyettir…/


"Sair sevgilinin diyetini öderken, aslinda azraile hediye etmektedir kimligini"

Yağmur yıkamasa bu şehri
-kafasına estiği gibi-
her şiirim intihar kokacaktı kadın !
O zaman
saklansaydın da herhangi bir kelimenin en kuytu köşesine
yakalanacaktın.
Toprak kokusu takılacaktı bileklerine.
İğfal ettiğin şiir sayısınca
müebbet alacaktın.

"Umut yikamasa bu sehri,
Sen öfkenin en dibinde kalacaktin sevgili
Bilirim ki toprakta saklanmis bir özlemde degilsin
Olsaydin her umut yagdiginda korkularima, ben bu sehri terk edip
Bicareligimle saklanacaktim, nefesinden kalan ilkbaharlara
Ve sayisiz biriktirdigim düslere tuzak olacaktin
Keske bu siirle adim baslasin diye, tutunacaktin suretinin aklandigi satirlara"



"Yağmura dua et"

"Safaklarin soyundugu yarinlara dua et
Her kimsesizlikten sonra, bir varolus büyütür ya insan
Saklandigim her sözcük arkasi kadar, hapsoluyorum ihanetinin buz sokagina"


Dönüp dönüp dolanmasaydım eteklerine
mutsuz bir resim gibi çizilecekti
kürtajla mevsimini aldırdığın kelebekler
Gamzelerinin orta yerine…

"Ölüp ölüp benligim, diriltmeseydim seni
Karalanmis bir resmin bile gecmeyecekti zaman arasindan
Onca sabahin nefesini bir celsede bogmusken"


Hadi simdi bir ihanet daha yaz, üzerinden yürüdügün yanlarima
Ve carp sonucunu benden aldiklarina



Kalitesi ve yüregi müdürlenmis sair,hayran olmamak bu kaleme artik elde mi ? Beni asiyor

Saygilarimla