Her Şeyin Öbür Ucunda
her şeyin öbür ucunda
sisli sırıtkan bir belirsizlik
bu aramızdaki
aynılıkların en ayrısı
insanlar dolusu bir kül bulutu
yiyip bitirirken beynimizi
kan sabahlarına uyandığımız
yalnızlığımız mıdır ki bu? ...

aşkın vardiyası yoktu
gece bekçisi hüzün
bir yorgunluk kahvesi yoktu
kırk yıllık hatırı ayrılık
iki dirhem bir çekirdek çocuğu yoktu
doğurduğu acılarla doğan
ve o en doğalından bir ölme anıdır
kuşku bile yaratmayacak kadar çaresiz
sonsuz güzelliğiyle
geç ama aniden gelen bir yağmurda
nazlı bir çağla ağacı profili

telaşları attık kanatlarımızdan
ucu açık kaygıların sorgusuzluğunu
herşeyin öbür ucunda dahi yitikmişiz gibi...

bir kente bağlanmanın en sevdalı gerekçesi
güvercin sesleri şahdamarımızda
dürüst uzaklıkların yalın samimiyetine
sığınmış tepeden tırnağa korkularımız
her şeyin öbür ucunda yine biz varız
o bizim asla yok edilemez sevdamız
aşkta ve ekmekte eşitlik düşlemişiz...

hayat
aşkın ekmekli bulamacı damağımızda
ekmeğin sabah buğusu kadar sıcağız biz
bıkmadan usanmadan ölümsüz
sarhoş
efkarı mert
kimine göre hicran
kimine göre ayrılık
kimine göre bahtiyar
kimine göre mutlu
mesut
kimine göre mutsuz
kimine göre bedbaht
kimine göre kavuşmak
kimine göre vuslat
ama herşeyin öbür ucunda
aşk olmuş ekmeğimiz
lokması zaman
tadı sonsuzluğun bir sonrası değil...


Kağan İşçen


(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.