yar-i azem
koştum koştum bir uçurtma ardından
sığamadım şavkımdaki hayale şaştım kaldım yaşanmış bunca şeye bin bir gece efsun-i ay karanlık sinende çözemedim tılsımını çıkmaza düştüğümde bilemedim gözlerinmiş o cevapsız bilmece büyüdüm çok büyüdüm devleştim aynalarda varlığına baktıkça küçüldüm hep bir yandan şimdi geldim, daha yeni göçümden iç dünyamdan hicretteyim bu gece gurbetimden sılana toy bakışlı çocuk gibi bakma öyle yüzüme göğsüne mıh çakılmış sevdanın sahibiyim gamzelerden sıyrılan allar konmuş yüzüne şaşırma yar-ı azem mürvetim heybetinle heyecan denen duygu kalmış mıdır kalbinde? kaç sevdayı bir arada geçirdin ak sinenden boşver şimdi gel ateşe ver geçmişi bir kerede düşüver göğsümün eksenine. |