keşiş bir acının mabedinde tutuşarak çıra misali
yari canan, hesapsız sorgularınla mıhlıyorum beynimi
sorgu zade yüreğim çıkmaz yanıtlara uzanırken anlamsız
sözüme dövünüp, özüme sövüyorum bu gece

zamanın izleri kocaman yarıklar açıyor yüzümde
güvez renginde duruyor şavkımdaki cemalin
heybe madam, fezaya uzanmamış eller hakkı bilmez
rahman katında seni yüreğime mazhar eyledim

anlamadın
şimdi yanaklarımı öpüyor gözyaşlarım
dön bak ruhumun ecrinde yarattığın eseri
görmediğime inanmam, hakkı bilmem diyorsun
o zaman gör bak, beni bil, bil ki seni sevdim

vay be…
örselenmiş aşkların yalnızlık dramında ikimiz
iki farklı lehçede, farklı iklimlerin koynunda çelimsiziz
ah sen, laf dinlemez, söz söyletmez sevgili
on ikiden başarıyla taktın asıl çelmeni

şimdi içimdeki haydut çocuklar ölü
yitirilmiş duyguların küllerini savuruyorum
bakma öyle yüzüme, bakma
nisan yağmurlarında gözyaşlarımı kurutuyorum.