İKİ KİŞİLİK DÜNYAkarabasan izler kalır hep ardında ona benzer ve ezber bozan makamı derinliğinde sorgulamalarla iki ben kapışır durur devamlı birisi severken enikonu birisi yeter reenkarnasyonlu ! tüm ayrılıklar ondan hep iki kolludur ya...! tek vücutla ikiye bölünmüşlük sen her yaklaştığında dürter uyandırır öteki bundandır nevroz ıztıraplı uykusuzluklar beyaz giyinmiş kafasını çekice vuran kapkara transparan mıhlar....! hayatın çetrefil yanı dayanabilmektir oysa rahatsızlık yalnızlığın kurak sesini kendine göre ayarlayamamak hele de hala zihninde ev sahibi ise hatasız insan yoktur repliği! hep ondan tutarız bir ucundan harakiri bakirliğini...! ve hiç bir matematik tanımlamamışken bu bölünmüşlüğü işte bir ikilemden kalanlardır bu uzay ağrıları çekimser bir çekiciliktir ki ;boyuna aşılarsın onu ehilleştirirsin güya ama hala; bir yanın sanaldır bir yanın gerçek dünya! bir yanın aşktır bir yanın acaba aşklara! bir yanın dayanmaktır bir yanın dayanamamak o acabalara....! aşk sersemletir ya gerçeklik o çekime ayak diremektir çoğu sonra da üzülmek! hani sarhoşluk tüm ayılmaları örtmektir ya! işte ;aynada hep tek görürsün ikiye ayrılmış ruhunun bedenini ve bir tarafında durur hep aklının sersem dünya’nın vazgeçilmez çekiciliği...! bir gören bir de gördüklerinin hata paylarını kırılmalarını düzelten gözlerin vardır hiç görülmeyen bir yüksek sesle bir de alçak frekans konuşursun aslında dünyayla aslında iki .k i ş i l i k t i r .tüm dünya...! yoksa; bu kadar sert bir dönüşün üzerinde nasıl yürürsün Aşk’a oysa öyle dönüyor ki dünya....! ToprağınSesi . |