Tenindeki Rakkas RayihalarUcube, yokluğunda, kara akşamlar Ayla sitemde ben gibi kaybolmuş Bulanık zifir aksiyle dolmuş odam Vermiş ben gibi hırsını camlara yağmur Vurdukça yanaklarına tokadı O ağlıyor ben ağlıyorum... Göz perdelerimde kırmızı bir dekor Attım kendimi rahmetin altına Yürüyorum... Islatmıyor vurdukça tenime Umursamıyorum Yağmurun kokusu gelmiyor Tenindeki rakkas rayihaları duyuyorum... İşte bağrımı da açtım yağmur Sana kafa tutuyorum Üzerimdeki yaşlar senden değil! Islanmıyorum... Islanmıyorum... ... Toprağa düştükçe yağmur Toprak aroması yok burnumda Alıştığım yağmur değil bu Hâlâ o rayihaların raksını duyuyorum... Hayır.... Özlemiyorum... Özlemiyorum.... Biri elimde biri cebimde şişelerim Bir nefes bir fırt yutuyorum Evet az sallanıyorum hatta sarhoşum da Ama Ayyaş ve pis şişeler sevinmeyin ‘İçtiklerimden değil düşündüklerimden sarhoşluğum’ Hayır ....hayır... Özlemiyorum... Düşünmüyorum... ToprağınSesi |
*ben yağmurdan yastan değil aşkımdan sırılsıklamım...**
gerçeğin karşısında olumsuzlamaya sığınma..yarım ağız yüzleşme..
şiirde sesleri çok yerindede kullanıyorsunuz..kulağınızın ritmi şiire çok uygun..konular ve başlıklar da orijin..
tebrikler şair..