UMUDUN RAHMİSolgun bir güne daha Cila çekiyordu yine yaşama sevincim Her bittiğimde sen dolusu gün her eriyişimde gün dolusu sen doldurdum eskimiş torbama ve bağladım ağzını sıkıca… yarım yamalak tutturulmuş uçsuz bucaksız bir günaha gömdüm geçmişimi keyfe keder yaşadığım hayatın ucundan tutunmayı da becerdim işte en sonunda acıya yaşam giydirdim sen ölürken ellerimde sensizlik son nefesini verirken bir bebeğin gülüşünde dirildim ki ben ben oldum böylece gökkuşağı renklerinde… bilirdim oysa geçmişin elinden öpmeyi pekala ölünesi gecelerde güneşi doğurttum kanayan kasıklarımdan zor bela…. en zor günlerin gölgesine kustum fikirsizliğimi kanattım sensizliğin canını en soğuk iklimlerde Her çığlığa şarkı söyledim dilim döndüğünce Acılara umut ektim avuç avuç Ve Bekledim öylece… Sonra İzdüşümüm düştü geceden sabahın aydınlık kollarına Gördün mü bak Hiç de zor değilmiş aslında yeniden doğmak Hadi tut güneşi Ve Devşir geceyi İlkbahar geçerken yamaçlarından Güze sat hüzünlerini... Nefes almadan önce bir renk seç kendine Canlı mı canlı olsun… Sen de yerleş boş bir umudun rahmine İçinde yaşam olsun… FERAY İLERİ |
Umarım kötü bir durum yoktur. Şiirlerini okumayı özledim, seslendirmeyi özledim.
Gel lütfen bir an önce, ya da bir mesaj at. Meraktayım.