SON KEZKan kırmızı gözlerinden çekiliyorum Teslimiyetim koyu bir buse bırakıyor göz pınarlarına… / Gidiyorum… Son kez duruyorum hislerimin önünde Kendimden tiksinerek, sürüngenlere eğiyorum başımı Sefere çıkıyor sırası bozuk dualarım senin adına Gudubet akşamlara kusuyorum hiçlenişimi En yüksek dağlara yaslarken yalnızlığımı son kez zikrediyorum ismini bu kaçıncı son kez… / gövdesi ağır geliyor sensizliğin, bari en haylaz yanlarımı al giderken ve bir de gül kurusu tenimi öksüzken yetim bırakma doğacak sancılarımı vebalini üstlenemezsin çatırdayan kırıklarımın kaldırmaz kudretin yok olurken beni seyretmeye durma kapat şehrin ışıklarını… / yüzümde eskittiğin günleri düşün ki onlardı sana paha biçen kördüğüm at düşüncelerime sana dair tereddütsüz sevişmeleri indir gecelerimden güneşi uyandır benden sonra ve mühür bas özgürlüne ruhun uçarken avuçlarımdan… / Farz edelim; uzak bir diyara göçmüş göçebe ruhum ya da şehrin tinerci çocuklarının kokusuna karışmışım sana hiç uğramamışım farzet ya da senden hiç gelmemişim… FERAY İLERİ |