VİCDANŞiirin hikayesini görmek için tıklayın iki sokak ötemizdeki çığlığa uyanmadık geceleri
kimi zaman yanından geçtik kimi zaman içinden... ama duymadık işte... oysa televizyon kumandamızdan ya da cep telefonumuzdan daha yakındı içimizdeki vicdan... Yalanlara peşkeş çekiyordu hayat güpegündüz Cepleri şişkin amcalar satın alıyordu doğrularımızı / Doğruydum Hani şu dümdüz dediklerinizden değil! Hakikate yollardım dilimi gün boyu ve üç beş çaylarında tüketmezdim nefesimi vara yoğa… yokluğa direnirdim insanlığa dilenirken.. aç çocukların nefesine ekerdim tohumlarımı siz en güzel düşlerinizden uyanırken … ve insan toplardım cennetimden kalplerini açardım cehennemdeki insanlara kıyas… Azrail ‘e değmeden tek bir hakikate ulaşırdı telaşla bu can ve bilirdim ki insandaki en büyük erdemdir vicdan…. Sonra Şehre inerdim… dev aynalarından yansımış yüzlere sürterdim merhameti ve vicdanlara kayıt yapardım canlı canlı nöbetçi dikerdim yalnızlığın kapısına korkardın … hep çaresiz kalınca koşardın Tanrılara çığlık çığlık biliyorum düşünmek için en güzel zamandır yalnızlık… zira; sadece yalnızken su yüzüne çıkar hainlikler… katledilen fikirlere saplanır , kanar bütün faili meçhuller… öyle derin bir sızıdır ki; sevgilinin yüzünde bıraktığın kesik baş vicdan gibi açlığın ortasında açan bir umuttur aş… sonra vicdan salınır ortaya utangaçtır biraz sende olmaktan yalpalayarak geçer günahların ortasından ilk defa… doğruya uzanma vaktidir onun için azaplarından kaçar yalın ayak geç de olsa… / unutma hayat tüketirken bizi! can senin canan senin gün gelir devran döner elinde vicdan benim ! FERAY İLERİ SESİYLE ŞİİRİME CAN VEREN BAZILARININ KIYIDA KÖŞEDE KALMIŞ VİCDANLARINI YENİDEN DEMLEYEN KALİMERA’ YA SONSUZ TEŞEKKÜRLER... |
''vicdan''
kendimizden uzaklaştıkça
yabanileştik özümüze
insansızlığımızın kan kardeşi oldu insafsızlık...
duyarlı duruşunuza selam olsun şair
saygıyla