Solgun bir güne daha
Cila çekiyordu yine yaşama sevincim



Her bittiğimde
sen dolusu gün
her eriyişimde
gün dolusu sen doldurdum eskimiş torbama
ve
bağladım ağzını sıkıca…




yarım yamalak tutturulmuş
uçsuz bucaksız bir günaha gömdüm geçmişimi
keyfe keder yaşadığım hayatın
ucundan tutunmayı da becerdim işte en sonunda
acıya yaşam giydirdim sen ölürken ellerimde
sensizlik son nefesini verirken
bir bebeğin gülüşünde dirildim
ki
ben
ben oldum böylece
gökkuşağı renklerinde…




bilirdim oysa
geçmişin elinden öpmeyi pekala
ölünesi gecelerde güneşi doğurttum
kanayan kasıklarımdan zor bela….
en zor günlerin gölgesine kustum fikirsizliğimi
kanattım sensizliğin canını en soğuk iklimlerde



Her çığlığa şarkı söyledim dilim döndüğünce
Acılara umut ektim avuç avuç
Ve
Bekledim öylece…



Sonra
İzdüşümüm düştü geceden sabahın aydınlık kollarına
Gördün mü bak
Hiç de zor değilmiş aslında yeniden doğmak


Hadi tut güneşi
Ve
Devşir geceyi
İlkbahar geçerken yamaçlarından
Güze sat hüzünlerini...


Nefes almadan önce bir renk seç kendine
Canlı mı canlı olsun…
Sen de yerleş boş bir umudun rahmine
İçinde yaşam olsun…




FERAY İLERİ