Sıradan bir gün gibi başlar tüm ölü zamanlar,
Sıradanmış gibi görünen bir günde yaşarız tüm yitimleri…

Mayıstı,ölüm kol geziyordu pervazlarımızda,
Nar-ı hicran düşmek üzereydi hazırlıksız yüreğimize,
Sırası gelmiş,sırasız kurbanını arıyordu Azrail bu gece…
İşi çoktu,önce can alınacak sonra bendeki beyazlar siyaha boyanacaktı…
Sınanıyordu belki çocuksu mukavemetimiz ,
Kırılgandık ,küçüktük, bilmiyordu Tanrı…


Mayıstı,solgundu bahar …………………….
Külliyen nefes almayı bırakmıştık naçar,
Hicap duymuyordu ölüm verdiği acıdan
Kördü,sağırdı,duyumsuzdu zinhar…


Mayıstı,birbiri ardına kayan yıldızlar düşüyordu gecenin beşiğine,
Sancıyordu zaman,
Şaşkındı beyhude çırpınan yürekler geride…
Vuslatın semayla buluştuğu yerde,
Söyle ;
Dualarım sana değdi mi Nazmiye?



Yenikti kudret,keskindi acı
Ben ağlıyor, mayıslar duyuyordu
Mayıslar ağlıyor, bir ben duyuyordum,
Hep önce ben varıyordum zemherilere…
Üşüyordum,çok üşüyordum sensiz Nazmiye…



Şimdi,cennetin tok çocuklarını besle,
Acımı demlediğim hüznümü içir onlara…
Parlat yıldızları,
Yağmur yüklü kara bulutları ağart ellerinle,
Bir de yapabiliyorsan eğer ;
Annesizliğimi temizle,temizle Nazmiye…







FERAY İLERİ