Göğsümün yangınları
Herkes taşıyamaz ayrılığın yükünü
Gidersen geri dönme elbet seni anlarım Yeter ki ağlama dökülmesin gözyaşın Ağlama büyümesin göğsümün yangınları Sığmaz, Sığmaz bu gönül dört duvar arasına Elbet güneş doğar buz tutmuş dağlarıma Gün gelir koşarım yalın özgürlüğe Gün gelir tutunurum uçurtmamın ipine Gelmezsen kırılmam sitem dolu halına Gülüşünü büsbütün sararım yokluğuna Geceler ki sabah bilmez, düşünceler pusuda Girme menzilime, vurulursun koynumda Saçlarında ördüm ben, ördüm kederlerimi Boy aşan yangınlarda yaktım geleceğimi Şu üç günlük dünya da bir yıl daha devirdim Düşme kirpiklerime, göğsümden devrilirsin… |