Ağlamadı mı Meryem!ıslığımda Bella ile gezerken sokak sokak fikrimin belasını severek ve dilimin derdini çekerek arşınladım yolumu, sol kolumu kaldırıp gökyüzüne haykırdım aklımda ne varsa… o zamandan bilirim acıyla öpüşmeyi ve işkenceyle sevişmeyi! korkma! hep kendime tehlike oldum ben tehdidim yüreğimedir; bir fikrime bir de sevgime ihanetim olursa eğer kendi elimle çekeceğim kalbimin pimini, patlasın göğsümdeki bomba. güzeldeki çirkinliği çirkindeki güzelliği gördüm; anladım ki zehre bal katılsa da öldürüyor ama bala bulaşan zehirle yaşıyor insan, bu yüzden karşı geldim sahte aşkın yasasına bu yüzden hükümlüyüm. nerede fikir, boşuna mı yattı şair zindanlarda; nerede öldü sevgi! tanrılardan kalan Leyla ile Mecnun hikâyesi yalan mıydı, bahtını Kerem’e bağlayan Aslı vereme düşen ince âşıklar nerede şimdi, sevginin bin bir hali olmadı mı hiç, piç mi doğuyor her aşk! bu nasıl zaman, memeden kesilen evlat soğuyor mu göbek bağı kesilince kopuyor mu anasından! kim bilir belki hiç sevmedi beni de annem! yoksa masal mı! İsa tahtına mıhlanırken bile ağlamadı mı Meryem! Ö.N |