31
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
3111
Okunma
Deniz’e
uçurumların ucunda kaldım
müziğin doruklarında
bir resim çizdim hüzün şarkılarından
sonbaharlara veda ederken yapraklardaki siyah
sana ait ne varsa uçurdum uzaklara
adını duvarlara asıp ateşler ettim alnına
kara kesti yüreğim
hangi öpücükle uyandırabilirdin beni uykulardan
sol yanımda rujunu unutmuş bir dudak izi
belli ki senin gidişinden kalmıştı
camlara ağaçların dalları uzanıyor
ben ağaçlara asıyorum düşlerimi
sensiz sol yanını boş bıraktım ayrılıkların
aşkın (a) sını alıp ( ş) sini ( k) aralayıp gittim
anılarımı kondurdum notaların ortalarına
şimdi keman başlasın burada (si ) ye yakın dursun gülüşün
davullar hazır olsun (sol)larla savrulup giderken kışlalar
sen gidişin gerisinde kaldın
ritmi bozuk bir keman aralasın kapıyı
sonsuzluğa bir hamle olsun (do)
dokun
avuçlarımda sızlıyor yokluğun
(mi ) değil mi bizi ayrı tellerde buluşturan
bulanık bir yağmuru uğurluyorken bedenin
gözyaşlarını caddelere s(alıp gidiyorsun
yüreğimin zincirlerini sen kır bir (si )sesinde
aşkın ortasında kaldım kendi nef(esimde
buz gibi camlara kondurup dudaklarımı
öpüş(tüm resminle
yalancı baharlardan kurtarıp düşleri
denize güneşi giydirdim sende
başlasın senfonisi aşkın
tit(re)(si)n tüm bedenlerde
İsa İnan
5.0
100% (22)