AŞKI AYET BİLMİŞİM


bana dokunmadan kanadığın gün ölürüm
...........................................gülüm


işte bir dolunay daha parçalıyor kendini çaresizlikten
ve ben geride kalan düşlerimi derliyorum yıldızlardan
kalınca insan bir başına aşk sapağında
kullanılmadık kelimeleri silkeliyor ağaçlardan
yapraklar üşüşüyor saçlarıma
kuşları şiir diye alıyorum yuvalarından usulca



içimizde eskidi zamanlar
ilk ben sevdim seni
biraz daha geciktirebilir misin gözyaşlarını
şimdi ağlamanın vakti değil
geceyle saklambaç oynuyor
git evine çocuk şimdi oyun vakti değil


kendini rüzgara yazan bir yağmur damlasıydı gurbet


acılara uyak olmaksa hayat
hala ayaktayım
sensiz gecelerin çığlığıyla
öksüz dizeleri dövmekte
yolunmuş dağlarda kendimi vurmaktayım


yalnızlığım daha fazla ayak sürümesin kaldırımlarda
zaman hangi kıyıya pupa yelken yanaşıyor böyle
kim bizi iskelede sırt çantasıyla bekleyen
bir adam korkmuşken şarabın gazabından
bütün kadınlar gözlerinden vurulur aşka
biliyorum
tek kişilik düşlere sığmıyor martılar
bir sen misin ölümü şarkılara yükleyen
sinema gişelerinde biletçinin gözlerinde dinlenen
sen misin geceyi bir yumrukta deviren


ilk ben sevdim seni karşılık beklemeden


su yüzünde yıkar kendini
seni ancak yosunlar anlatır
uzadıkça masal
uykularını kaçırıyor çocuklar


aynı yerden kanıyor uzaklığım günbatımlarına
düşerken sulardaki yansımaların
aşkı ayet bilmişim
seni tanrının emriyle
ölümüne sevmişim


bana öyle bir şey yap ki hiçbir şey seni hatırlatmasın

kendi ışığıyla sevişen bir tek seni gördüm ben
gölgenle konuşur gibi konuştun günahlarınla
dilimi ısırdı yokluğun
susmayı büyüttükçe günler
dil ölür orada
yorma kendini
ağıt yakacak birisi kalmalı arkamızda

ne zaman uyusam göğsünde
şeytan yakalardı bizi
suçumuzu iki rekat namazla bağışlardı tanrı

uçurumlar bir bir soyunmaya başladı çıplaklığını
birazdan
yalnızlığın ipiyle boğulacak zaman


İsa İnan

---uzun bir deniz kıyısındaki aşk yolcusuna---

ne zaman kaybolsa
içinden sana gülümseyen çocuk
dönüp ardına b/akardım
saçlarına tutunmuştu en son g/ördüğümde
en son gördüğümde sen kanatlarını suya b/andırıyordun
akşam güneşi çöküyordu üstüne
üstünde
o mavi elbise

hep yalnızlıkta kalırdı gölge

ay kuşluk vaktini geride bırakıp sana gelirdi
kasıklarında zaman çiziği resimler
bütün karalarını sular kaplardı da
sen
sadece
susardın

bu kaçıncı düşlerin karaya vuruşu

gece kapandı üstüme
secdeye durdu dualar
bu eller
bu dudaklar
bu sulu gözlü yağmurlar
söyle sevgili
sensiz ne işe yarar

yüzünde kaçak bir düşü tutukladı sonbahar
bir bulut oturmuş gözlerine batar
sen sarı bir sabah
ben bir kara ayaz
rüyalarımda hep bir intihar süsü
vurur geçer kıyılarına bir deli poyraz

bir damla suda boğulmak için geldim kapına
beni seviyorsan
sakın
aç/ma

bu sende ilk ölüşüm değil ki benim
daha çok ölmek için
daha çok seveceğim
ben seni sevdikçe öleceğim
çünkü her ölümüm
yeniden doğmak için sana
anla
sevgili
anla / sana

İsa İnan


sesiyle şiirime can veren Deniz hanıma çok teşekkürler...