Maksat yaşamakBu şımarık hayatı hiç sevmedim Tükenirken gamsızlığından Yalnızlığımın kahkahaları çınladı Evrenin en sivri köşelerinde Ardıma hiç bakamadım Sevmediğimden Çürümüş dallardı kopan Kökünden söküldükce dünyam Üstüme devrildi Ne çiçek kaldı ne yaprak Hatıralardan Boynunu büktükce umutlarım Her köşede zıvanadan çıktım Dalıp gittikce sezgilerim kalleşliklere En çok renklerim isyan etti Bende en çok onlra yandım Gözlerimi kaçırdıkca Cam göz hayattan Siyah perdelendi Ve bu yalnızlığı Hiç mi hiç hak etmedim Ürettiğim tek şey belli iken Şimdi mısralar öğretirken Hayatın cilvelerini Bir kırıntı düş ufalanır yarın için Ve en ince hesabı Bir fincan kahvedir Ve onun hatırına Şu ölümlü cabbar dünyada Telveleşmiş fırlamalıklara Cirit attırmak Zamanı gelir Maksat yaşamaksa Muhabbet diriltir şiirlerimi |
Maksat ...Yaşamak
Muhabbet...Belli
SAYGILARIMLA ...