.................... sadece denize yazarım şiirleri dalgalar kıyıya vursun diye beni ...



// bir deliyi sevecek kadar aklı başındayım //

Hasreti isa

kalbin durana kadar sevmeye cesaretin yoksa
karşıma çıkma

soğudu dudaklarının kıyısındaki bakir buluşmalar
gözlerin yorgun yüreğimde bir uğurlama
bu şiir benden sana akan
bir iç kanama

kül ve ateşten doğdum
yağmur bu yüzden kızıyor bana
yazılır bir imge değildir
dudaklarındaki kanama
cennetten bir kelime daha çalıp getirdim
adını hasret çiçeği koydum
unutma

dağınık bir yüz bırakıyorum ardımda
arı kovanına soktum ellerimi
bir çocuk telaşında
kanar mıyım ben bu uykulara
her neredeysen çık karşıma
ya da ölümcül bir günahla kol kola
beni bul karşında

sıska çiçekleri besleme koynunda
yazacak o kadar çok şey birikti ki zulamda
üstüme sevginin kokusu sindi artık
bakma sen yıldızlarımı çaldırdığım bulutlara
gözlerinin rengini çıkaramaz içimden
yağmurlar
y
a
ğ
s
a

d
a


ve
sürüldü yüreğe şiir
artık kimi öldürür
kime can verir
kime ağlar bu kara bulutlar
bu bir yalnızlığın yankısı değildir
öylesine konmuştur saçlarına
belki de yazanı yar/alı bir güvercindir
unutma

gölge duvarları yıkılır bir bir
bir adam girer kapıdan
kadın orada delirir
ne dağdır
ne nehir
orada sancısıyla kıvranan
kordonu bıçak tutmayan bir bebektir

yağmurlar süpürecek bu şehrin kirini
çocukları salma sokaklara
haramiler göz dikmiş umutlarına
bedenim kuruyacaksa da
yüreğinin sıcaklığında kurusun
derim
bir paçavra olsun dudaklarında

kıyamet kopacaksa kopsun gözlerinde
çek kan bulaşığı bakışlarını
ya deliler gibi sevmeli
ya bu dünyadan kaçmalı
ya da deniz dostumuz
bir bağlamayla bizi türkülere asmalı

aç avuçlarını
aşk şarabını avuçlarından içeceğim
seni bir nar gülünün gölgesinde uyutup
ninniler söyleyeceğim
korkuların için önce tanrıları
tanrıları öldüreceğim

sen ne yaptın bana
hangi ellerinle dokundun yüreğime
dinmek bilmiyor içimdeki çocuğun çığlıkları
en iyisi çekip gitmeli
seni bir başka şiire yazmalı

kendimi masallara yazdığımdan bu yana
sürekli koynumda sabahlıyor imgeler
avutamadığım düşleri gönderiyorum sana
sen şiirlerin döl yatağısın
unutma

canımın içinde yeşeren çiçeğin ateşisin
sen gözlerimin feri
eceli ellerinde aradığım deli
sevgilimsin tek kelimeyle
kendimi bildim bileli

dilin ucu çok keskin
biliyorsun ay masalında yer yoktur çocuklara
uykuları yaralar ninnilerin
hangi ölüye kefen bulunmaz koynunda
bu sevdayı
denize göm demiştin bana son mektubunda

gurbet kırlangıçları kadar kalabalık ve kabarık yüzüm
kalbim zamana yataklık yapmış bir ayaklanma
gölgeleri adam sanmaktan yoruldu kadınlar
gece uzun sürdü lacivert bir sandıkta saklandı sabah
ay ışığı düşleri gevrek olur böylesi zamanlarda

bir şiir adınla başlıyorsa oradaki besmele sen oluyorsun unutma

kuş konacağı yüreği buldu
artık konmaz kırılacak dallara
sen savur saçlarını sevdiğim
bakarsın döner gelirim bir sabah ayazında
yeniden dirilirim kollarında

uçurtmaların peşine kendini takmayı unutma
ben burada penceremden bakacağım
şöyle bir ah çekip
hasret ateşini içimde yakacağım
ben hep sensizliğe
sensizliğe yanacağım

öylesine uzak mıydı turnaları taşladığın şehir
artık dilimden dökülen her zehir
seni yaşatmak içindir

birazdan
aşk ölülerini taşıyan bir gemi kalkacak limandan
onların arasında gülerek donan bir adam görürsen
sakın tutma kollarından
sana da bulaşır aşk
yüreğini koyacak yer bulamazsın oralarda
dokunma
o ölü seninle kandı hayata

İsa İnan

12122012 bu gün de kopmadı kıyamet dedikleri...