Atlas Boylumdun Ölçeğim İmkansızlık
Atlas Boylumdun Ölçeğim İmkansızlık
iyi akşamlar meleğimsin ateşimin közü acılarımın sonucu sokaklar dolusu zenci gülüşü ölüşümün senin için bu kuşanmalarım sevmenin ve ölmenin sonsuz anlamlı seçeneklerini takınmam böyle suratıma çığır açan anlamlar giyiniyorum üzerime bilsen seni sevmekte hiçbir boş sayfa bırakmıyorum nerdeyse yazılmamış duvar düşünmedik anı bırakmıyorum yaftam hazır yavrucum pencerelerde gündelik bir güneş hangi rüzgar hangi dalı kaç defa okşamışın derdindeyim yaftam hazır senin beni görmek istemeyişinle aynı karede özetlenmiş çocuk parkı peyzajı gibiyim sadece gibiyim diyebilirim hazan susuşlum ne çocuk ne genç ne yaşlı zamanı sevmiyorum ve aklımdan çıktığın bir an olsaydı ete kemiğe bürünürdü saatler umrumda olurdu o zaman yelkovanın akrebe olan tutkusu ne 24 saat ne 12 ay ne 365 gün dolu dizgin ama çok ince bir kıyım bu zamansızlığa böldüm kendimi her bir atomum ayrı bir samanyolu toz bulutu iki gözüm de iki ayrı uzayın iki ayrı kara boşluğu seni sevmeye yetemiyorum diye azrail dargın canıma... atlas boylumdun ölçeğin imkansızlık bıkmadım kaf dağını aradım her noktanda mim koydum gözlerine ankaya özendim yırtık donlu bir çilli yüzlü gibi zamansızlığımla paramparça... ’ne külümden kendimi yarattım ne çıkabildim zamanın dışına en yeni eskiyim ben en eski yeni ilk akşam kuşlarının lacivertte kayboluşu gibi susuyorum artık’ Kağan İşçen (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir |