YORULDUM ARTIKyaşanmış, kısa bir rüyânın, uzun sarhoşluğu bu bendeki... dolanırken boynuma hâtıralar iki başlı korkunun tutsağıyım şimdi ! aklımı uçuran fırtınadan kalma boğuk uğultular içimdeki yarda ruh denizimdeki perişanlığım aynı yerde bulamamak bulduğum da, benim sende olmamam ihtimâli! tanıdık bir güruhtu oysa, ayaklarımı yerden kesen uzak bakışlarındayım artık o kentin hep aynı yerde, bir gemi geçer gözlerimden martı şarkılarıyla seyre dalar o boş masa iki nokta hayâlleşir göz ufkumda... anlam kazanamayan duygular gezerken boşta kürek çeker bir sandal durmadan ona doğru akıntıda... boşta, köksüz bir nilüfer nasıl, nereye gider el vermeden ? elini ver, ver elini bana artık yeter gölgeli gündüzlerden tanıyamıyorum kendimi sisli aynada bir kez söylerse, dönmezdi dilim caymazdı sözüm benim sen unuttun aşkın dilini sesindeki acılık, korlaşmış demir çekiliyor renkler görüntülerden gel, bu kuytuda gör takatsiz kendini iniyorsun, ağır ağır aşk merdivenlerini sus’larını boz artık geri döndü gerçekliğim sonun geldi / inan sonun geldi ! aydınlatamayacaksan karanlık gönlümü çek bu sevdanın ipini hayat iplerimi geri ver yeni bir dünyanın kapıları açılsın bana geceyi kovamasan da sığınağım yapmalısın kendimle benim içimdeki kavgada uyuyan eşsiz rahatlığı uyandırmalısın her yer cehennem / her yer cehennem ! ateşinde kalmasın eskiyen günle gül mevsimi geçmeden gel yâr dün vardın, bu gün de olmalısın henüz sona ermedi ateş... içime dökülen gülüşlerini, bir bozup bir çizmekten yoruldum artık ey sevgili üç günlük bu yaşam! ölüme göndereceksen eğer çıkar denizinden at beni bu son isteğim senden başka denizlerde yüzmeyi bilemem nasıl olsa ben ! Hâdiye Kaptan c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir |
çıkar denizinden at beni; bu son isteğim senden
başka denizlerde yüzmeyi bilemem nasıl olsa ben !
................................................................
bu final var ya bu final..bu dizelerin denizde boğulmamak elde değil...müthişti iyi ki varsın şair...