ÖNÜMDE SİYAH TAHTA ELDE SİYAH TEBEŞİR
Gel biraz dertleşelim sevgili dostum Beşir
Göstereyim bak sana gelmişiz biz ne hale Ne seni ne de beni paklamaz bu teneşir Tencere çok ısınmış kurtarmıyor nihale Örf âdeti unutmuş habersiziz saygıdan Bacak bacak üstüne torun dede yanında Sende de saç kalmamış yaşadığın kaygıdan Kendine mukayyet ol gidersin bak anında Benim yaşım kırk altı seninkini unuttum Galiba kocadık biz artık olduk maskara Zaman zaman kendimi telkin edip avuttum Lakin çoktan boşalmış yaşam denen makara Dün akşam balkondaydım tam çayımı içerken Aşağıda bağırdı mahallenin delisi "Rüyamda gördüm seni gökyüzünde uçarken Ayağının altında kayıp cami halısı" "Ulan deli" diyordu komşunun oğlu Hasan Ben sana demedim mi buralarda görmeyim Bütün veliler suskun deli gerçeği kusan Bu iş bana dokunur ben olaya girmeyim Beş dakika geçmedi bir şangırtı bir feryat Sanırsın mahalleye nükleer füze düştü Bir nara arkasından hanımı döver Ferhat Diyordu “konkeninden nihayet sabrım taştı” Gülsem mi ağlasam mı çayı da içemedim Dedim ki seyredeyim birazcık gökyüzünü Ne kadar uğraştımsa bir türlü seçemedim Duyarsızlık kaplamış kardeşinin gözünü Haberler haber değil sanki hüzün kuyusu Filmler ve diziler de vurun kırın diyorlar Vicdan meze yapılmış peşkeşte sağduyusu Şeytanın sofrasında hep beraber yiyorlar Paran varsa mubahtır yaptığın ne var ise Din bile değişiyor o kâğıdın uğruna Misyonerlik diz boyu evler olmuş kilise Sitem ederler ama senin ezan çağrına Siyaseti hiç sorma hepsi aynı terane Geçim halkımın derdi, onlar der ki bana ne Ah Beşir’im bu dertten yollar olmuş kerhane Alan veren razıymış laf etsen der sana ne İnan artık yoruldum düşün düşün çare yok Ara sıra sıkılıp bir şeyler yazıyorum Ev ki olmuş tamtakır iyi hali fare yok Hüsnü kuruntu edip seni de üzüyorum Neyse kısa keseyim fazla söze gerek yok Anlat anlat bitmiyor başın ağrıdı Beşir Yılların tortusunu kaldırmaya kürek yok Önümde siyah tahta elde siyah tebeşir İHSAN TURHAN 06_08_2009 Çarşamba |
Sanırsın mahalleye nükleer füze düştü
Bir nara arkasından hanımı döver Ferhat
Diyordu “konkeninden nihayet sabrım taştı”
...dünya tersine döndü siz istediğiniz kadar yazın kim anlar, kim takar üç beş kişi, bilemediniz on. . Güne damgasını vurmuş şiiriniz...büyük alkış ve tebrikler.....sevgiyle kalın...