DÜNYANIN İPİ KOPTU
Dünyanın gidişini düşündüm kara kara,
Ne oldu bu millete, herkesin zoru para! Kalmayan insanlığı işin yok ise ara, Biz kendi kendimizi böyle düşürdük dara! Her dilde bir şikâyet, her yürekte bir yara, Huzurlu yer kalmadı, gitsek hangi diyara? Ne küçüğe sevgi var, ne saygı ihtiyara, Bir tek Allah’tan bulur merhameti fukara! Nasihat veren sözler hep asıldı duvara, Ne köyde ne şehirde şükür kalmadı vara! Hesabını yapmayan nasıl geçecek kâra? Kazanmak şansa kaldı, umut bağlandı zara! Kılavuza uymadık, böyle oldu manzara, Beş para etmeyenler çıkarıldı pazara! Hep böyle işi verdik bilenmeyen hızara, Bu kadar günah ile girilir mi mezara? Bal kabından boşaldı, kaldı geriye dara, Dünyanın ipi koptu, boş dönüyor makara! |
İşte hâl-i pürmelalimiz..
Boş dönerken makara, millere açmış yara
Çaresiz mi Ankara, bu kadar âh-u zâra!