Aşkı yaşayan bilir
Hepler hiçe dönüştü, var olanı yok aldı
Sen gidince, ömrümün kalanı yalan oldu Gözlerimin yanında Nuh tufanı hiç kaldı Döktüğüm gözyaşımla hayatım talan oldu Bir afet koca şehri birdenbire yutar ya Gidişin aynen öyle her şeyimi devirdi Solumda kanat çırpıp sana uçan kuş var ya Binlerce kez öldü de yine sana dirildi “Ölmeden ölmek” denen “Zorlu sınav” ne zaman, Nerede anlatılsa, benle başlayıp bitti… Ki dediler “Bir garip, zavallı İhsan Turhan Sevdasının yolunda aklını da kaybetti.” Ardından ağlayanın sanma yalnız ben oldum Senin için yazdığım her şiir eşlik etti Gidişinin ardından hüzünlerde boğuldum Yokluğun yar, yokluğun, varlığımı tüketti Derler ya “ Unutturur zaman her şeyi birgün” Sanki bu benim için hükümsüzdür sayılmış Sevda sınırlarında kalbim acıya sürgün Ki müebbet kararı bozulmaza kıyılmış Bunlar ki resmidir yar, olmuşun, olacağın Gidişinle ruhumun Araf’a düşmesinin Zamanın ellerine bıraktığın bıçağın Hasretle bilenerek kalbimi deşmesinin Belki birgün okursan sana masal gelecek Diyeceksin “Büyütmüş her şeyin vardır sonu” Ama sen bilmesen de aşk tarihi bilecek Her yâdımda denecek “Yandıkça sevdi onu” Sen de haklısın elbet, nerden bilsin sevmeyen... Her aşkın ağrısını kalpte taşıyan bilir! Aşkta mum olmak nedir, bilir mi erimeyen? “Aşık” demek, ne demek? Aşkı yaşayan bilir! İhsan Turhan _ 17 Nisan 2015 |
şairlerin efendisi :D