elma şekeridolapta pekmez yala yala bitmez sanmıştık çocuk umutlarımızı ne zamandır boşa yalıyoruz elimizdeki sapları dilimizde sıyrıkları içimizde can kırıkları kanıyoruz … kene gibi yapışmış tenimize yalnızlık yarınlara korkuyu gözlere uçurumu saklıyoruz akşamdan kalma sabahlarda büyüttük çocuk yanımızı …büyüdük …kirlendik sefil birer ihtiyarız artık … tufandan arda kalan için bir daha yarıl ey deniz yanıyoruz... |