CAN DEDİM, CAN ALAN OLDU BU SEVDA
Tabiri caizse, cin gibi idim
Aklımı başımdan aldı bu sevda Gecesi olmayan gün gibi idim Bitmez karanlığa saldı bu sevda Bütün kapılara kilit vuruldu Çözümsüz sualler bana soruldu Ardından koşmaktan gönül yoruldu Gözümün ferini çaldı bu sevda Ne geldi ne gitti ne de kayboldu Doluyken boşaldı boş iken doldu Kâh açtı gül gibi kâh birden soldu Başımdan saçımı yoldu bu sevda Yıkan bir şimşeğin çakışı gibi İsa’nın çarmıhta bakışı gibi Ateşin Kerem’i yakışı gibi Kor olup ruhuma doldu bu sevda Hiç biri üzmedi canım yakmadı Kaç kere vurdu da kanım akmadı Dilimden bir kere sitem çıkmadı “Can” dedim, can alan oldu bu sevda Lal oldukça dilim ona saygıdan O caymadı, gurur denen kaygıdan Nasıl uyansın ki vuslat uykudan? Sanırım mahşere kaldı bu sevda! İHSAN TURHAN |
Bütün kapılara kilit vuruldu
Çözümsüz sualler bana soruldu
Ardından koşmaktan gönül yoruldu
Gözümün ferini çaldı bu sevda
Hiç biri üzmedi canım yakmadı
Kaç kere vurdu da kanım akmadı
Dilimden bir kere sitem çıkmadı
“Can” dedim, can alan oldu bu sevda
Lal oldukça dilim ona saygıdan
O caymadı, gurur denen kaygıdan
Nasıl uyansın ki vuslat uykudan?
Sanırım mahşere kaldı bu sevda!
Yazan yüreğiniz dert görmesin Harika bir şiir olmuş sevgilerimle