Gurbet
yaşamın nabzını ölüm tutuyor
gülmek ağlamanın gün görmüş yüzü gurbet bilinmeyen bir adresidir yalnızlığın sıcaklığını üzerimde unutmuş bir kadın akşam üstleri çıkıp gözlerini dağlara kaçırıyor gece bastırıyor ayrılığın acısını toprak kadar suskun , soluğu ateş ya şarkılar doğruysa yine ter bastı düşlerimi sesin genzimi yakıyor bir fırtına gözlerimi yalayarak geçiyor son tren yüreğimi ikiye bölüyor ya raylar doğruysa gurbeti kim alır kucağına " ben sevdamın uzağında yaşıyorum gerçek gurbetimi" derdin derdin de benim derdim acın da benim acım hiç doyamadı ki yüreğim ya türküler sana doğruysa gurbet bilinmeyen bir adresidir yalnızlığın bütün ölümler dokunur bana yaşamakta bir intihardır çoğu zaman ya ölüm doğruysa ya doğruysa ölümü kim alır kucağına İsa İnan |
dişlerini geçirip ruhuna kanatsada
vazgeçemezsin