hanımeli kokan sahipsiz geceler
mayıs’ı öper şimdi dudağından

sensizliğine söz geçirememenin çaresizliğiyle
yüreğime perçinlenen gözlerin düşer aklıma

ah hayat...
sadece bir umut
bir umut daha olsa
yeniden başlamak için...
...........Hiç bitmeyen ve bitimi olmayan bir AŞK için umuda gerek yoktur şairim... Mayıs dönümü akşamların sabahlarına doğmak vardır bir de. 13-24-25 Mayıs gibi tarihler kazınır kalır ömür defterine. Sanırız ki Aralıklar sarmış çepeçevre bizi ve kış konaklamış evimize. Sonra ölüm gelir çalar kapımızı, uzatır kanatlarını Azrail sessizce, dokunur yüreğimizin en ince, en kanayan köşesine ve utanır kendinden, çekiliverir yine geldiği gibi sessizce. Özür dilerim, ben utanırım böylesine bir AŞKla dolu kalbi alıp götürmeye, diye mırıldanır dikilmiş dudak aralarından. Hayat senindir oysa ve kendinden istemelisin herşeyi. Bunun farkına vardığımızda geceler çeker gider, güneşli günler başlayıverir birdenbire. Umut hep vardır. Umutsuzluğu yaratanlar bizler değil miyiz sence....