eteklerimize ıslık çalan rüzgarı düşman bilerek
yeni kızaran çilek mahcubiyetinde başımızı öne düşürüp
nakış iğnesi değmemiş patiska kadar masum yalanları
melekler günah defterinin ilk sayfasına yazarken suçlandık




kan kusan kentlerde tek nefesten attığımız çığlıkla
yarınları önümüze katıp güneşe yürürken gençliğimiz
merakından erken açan asi fiğ* gibi yem/yeşil/dik
******************
seksen öncesi hallerimizi anımsadım
bir kez daha muhasebe yapma fırsatında
ayni dili konuşuyor olmanın hüznü güzeldi şair...
ne çok inandık
ne çok güvendik
put yaptıklarımızı tanıdık sonra
bir çamur parçasından basşka bir şey olmadıklarını gördük
konumları mevkileri çok yukarlarda
ve bir yalan söylemin peşinde
boşuna kırdık
boşuna kırıldık

ne desek şimdi?
hey gidi gençlik mi
yoksa hey gidi günler mi...
ikiside boş...
bu şiir derindi
ben payıma düşeni aldım..
sevgilerimle...