Arsız nü
yalanırken
şizofren bir fahişenin günlüğünden âdemler eteklerinde çalan zilleri döktürüyor oruspu ruhundan usunu yapıştırdığı kin duvarları şeytanı tersine çevirmenin şerefine döküyor salyaları büyütürken dokunduğunu attığı naralar gocunan yarasında kap kaç çamur mantığı şehvete kudurmuş dilinde goncayı barındırmaz dikenler satar kör sürüye tenindeki kirli izleri doğarken kurumuş azgının ar damarı ateş eşliğinde nü düşer küllerden arsızın tapınağı Sude Nur Haylazca |