Çocukları Öldüren ŞiirSaçların Saçların lazım çocuk Savaş senfonilerine keman teli yapacağım Gözlerin Gözlerini istiyorum çocuk Ateş kusan silahlara alevler katacağım Büyük projeler ellerini istiyor çocuk Avuç içlerinden ömür çizgilerini sökeceğim Parmakların Parmakların kırılmalı çocuk Parmakların misket bombalarına konmalı Burnuna buram buram toz duman dolmalı çocuk Fosfor bulutları doldurmalı ciğerlerini Bacakların kopmalı Diz kapakların dağılmalı çocuk Füze rampalarının dik yerine konmalı.. Taze kan lazım sülüklere Kanın akmalı çocuk Damarlarını deleceğim Kollarını vermelisin çocuk Sanma ki sarılacağım Petrol borularından kol kol akıtacağım Ey çocuk Anne memesine yapışıkken düşmeli dudakların Banka kasalarına mühür olmalı Parçalanmalısın çocuk Bedenin parçalanmalı Kapalı kapılar ardında masalara konmalısın Tabanların kadar toprak için hepsi çocuk Haydı durma Ayaklarını ver bana. Kalbini istemiyorum çocuk Sevmeyi öğrenmeyeceğim Sevmek seninle kalsın Sen bu dünyaya fazlasın Bu gün adın gazze çocuk Dün Halepçe idi Yarın Türkiye.. Ve daha nice ülke. Arayacağım seni çocuk Türkü türkü arayacağım Tatlı dillim Güler yüzlüm Ey ceylan gözlüm Gönlüm hep seni arıyor Neredesin sen ….. Diye Ağıtlar yakacağım tüm utanmaz kişiliğimle… Affetme beni çocuk Sakın affetme Tamay Önal Polat |
Oysa biz birer sümüklü sokak kedisi gibiydik,bizleri kimse oyun oynamaktan eve sokamazdı.Savaş ve Barış muhtarın oğullarıydı bizde ikisi de Neslihan'a göz koymuşlardı.Sonra aralarında anlaştılar ikisi de Neslihan'dan vazgeçtiler.Küçücük çocuklar bile o yaşta sevdiğinden vazgeçebilmişti hiç unutamam.Ortada ne Savaş ne Barış ne de Neslihan olmadı.