MAHZUN BİR ÜRPERTİYDİ
gökyüzünde gördüm bir gece onu
karanlığın ötesinde mahzun bir ürpertiydi sanki öylece bakıyordu hüznün puslu aynasına üzüm karası gözleri * bütün ışıklar sönmüştü yıldızlar yoktu artık zifiri karanlığın gölgelerinde kalmıştı ümitleri * yalnızlığın büyüsü tuttu ellerini usulca zamanı durdurdu sonra soğuktu elleri giderek daha da soğuyordu * …….” üşüyorum “dedi titrek sesiyle * oysa ki sessizliğin boşluğunda yankısızdı bütün sesler duyulmazdı * çocuksu bir gülücük kondurdu yanağına sonra da , gülümsedi en sevdiği şarkıyı mırıldanıyordu kapattı o üzüm karası gözlerini * zaman zaten durmuştu üşümüyordu artık … Mert YIGITCAN Maltepe istanbul 22 nisan 2009 Çarşamba 14:00 “ birdaha hiç göremedim ne onu ne de o alıp gittiği yıldızları … “ |
KALEMİNİZE SAĞLIK