NE KADAR AZ“ aynı kaderi paylaştığımız asker eşlerine” NE KADAR AZ yaşanmayan mevsimlerle geçti yıllar hasrete sürgün gün değmedi ömrümüze çoğu zaman kolunu tuttuğumuz her kapı gece kan, barut ve yarayla kardeş ateş günlerinden geçtik durmadan göç ettik / göçmen olduk ayrılığı gizlerken yüzümüz mezar sessizliğindeydi içimiz güneş dolmayan gün ay’sız geceydi suda renk sonsuz sanki her gidiş sonsuzdu beklemek... bir kuş sürüsünün ardında kalan iki yavru kuştuk / uçamayan günü soyunup geceyi giyindik durmadan dumanlıydı yanan ateş kaplardı önümüzü sisi gölgeler yürür önümüzde şüpheli kapalı kutunun bilinmeyeniydi bir sokak ötesi yol belki de ölüm ! ayna gibi göstermezdi geleceği gün tıkar önünü tehlikeli dönemeç gidemezsin / dönemezsin her şey yarım yamalak ağzımızda / hep bakır alaşımı bir tat zaman durmaz akar gider yıllar köhnemiş yaşlarımızın küstüğü yarınlar hüzünle sevinç nasıl tamlanır ? elde var hep unutmakla / azalmak Adamım ne kadar az yaşadık bu ömrü seninle biz... Hâdiye Kaptan © Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. |
baska boyutlarda yasayan biri olarak
huzunu kelime kelime hissettim
cok guzel bir siir