Hissettiklerimi söyleyemiyorum
Kelimelerim
duvarlarına çarpıp solmaktan
korkuyor artık
Feryatlarını bir Allah bir ben
duyuyorum
Kimin umurunda ?

Yazık oluyor
bembeyaz yüreğime
Senin için atıyor halbuki
sen ağlatırken
Ben yitip gidiyorum
gecenin kollarında
Kimin umurunda ?

Kitapların arasında geziniyorum
dalgalardan daha azgın satırlarda
Bir kendimle bir senle boğuşuyorum
Çatlıyorsa da kafam
kimin umurunda ?

Karıncalar istila ediyor bedenimi
Tanımadıklarım
sulayıp büyütüyor
şüphelerimi
Karşıma geçip gülüyorsun
ıslak gözlerime bakarak
Bir jilet
yalayıp geçiyor bileklerimi

Dilinde feri yitik cümleler
hengameler kusuyor
Bari gözlerine güvenebilseydim
bir kurşun atımlık
Senle kurduğum yarınları
onlara emanet edebilseydim
dokunmazdı yalnızlık

Hayallerimi
-cevapsız sorulara yükleyip
benden kopardığın hayallerimi-
göster bana
bir kerecik daha
Vallahi o zaman
ayak izlerini sırtlayan kaldırımlar
Sevmediğim şarkıların dillendiği notalar
Gençliğimi çalıp kaçan
takvimdeki yapraklar
yüreğimi incitmez
İncitemez

Belki o zaman
gecelerin ellerinden tutabilirim
Kelebekleri sevebilirim eskisi gibi
ve belki
ayrılanları görünce
ağlamamayı da öğrenebilirim
eğer istersen...

Ama
bir gün arkamdan sessizce yanaşıp
gözlerimi kapamanı beklemekten
vazgeçmeye
söz veremem

Bana böyle davranma
Kal işte boynumun kenarında
Yoksa kelimelerim küsüyor inan
İnan ateşler içinde
ismini sayıklıyor
yüreğim

Rüzgar olup
beni de götürmeyeceksen seninle
bari yelkenlerimi parçalama
Yapayalnız bırakma
kör denizin ortasında
Kır şu zincirimi artık
karşında sararıp soluyorum
Gücüm kalmadı
boğuluyorum...


Özgür SARAÇ/Râzı
İlk şiirlerden...