Ağlayan Şiir
Sonra günden güne kurudu gitti
Ruhumun bahçesini sulayan dere Suçu üstüne alıp eğdi başını kalbim Sanki gövdesi yarılmış kanayan söğüt, Elimde bir tutam tuz Yüzümde bir salkım ağıt Baharım efkârlı benim Yazım ağlıyor Kalakaldım öylece yıkılmış duvar gibi Koskoca bir ülkenin orta yerinde Sesim küflendiği için susa gömüldüm Dilimin zehirine bulanan sözcükleri Yuttum bir biri ardına Bilmem kaç kere öldüm Gözüm unuttu çoktan Özüm ağlıyor Çok uzak bir yangındım ateşin düştüğü yere Külümün hüneri sanmıştım savrulmayı Rüzgarın zulmüymüş meğer çok geç anladım Ruhumun bahçesi tarumar şimdi Azaldım, bittim, kalmadım Alevim karardı artık Közüm ağlıyor Barış Çelimli |
Külümün hüneri sanmıştım savrulmayı
Rüzgarın zulmüymüş meğer çok geç anladım
Ruhumun bahçesi tarumar şimdi
Azaldım, bittim, kalmadım
Alevim karardı artık
Közüm ağlıyor
KUTLARIM GÜZEL DİZELERİ VE BU DİZELERİN GELDİĞİ YÜREĞİ. SAYGILARIMLA...