birden gelir hüzün
hüzne beş kala geçerim aynanın karşısına
kalp yordamıyla ararım kendimi sözümde bulup özümü selâmlaşırım gözlerimle, dudaklarım kuru dilim derbeder bir bakışta tanırım ben beni; başımda uzun kışlar taşıyorum artık değişmiş saçlarımın mevsimi, dokunmam alnımdaki yazıya yüzüme bakacak yüzüm kalmaz silersem tenimdeki çizgileri. birden gelir hüzün bulutlanır manzaram kaçışır yakamozlar sırlı sularda yansır içim; ben mi akşamda dalgalanırım akşam mı bende yansır bilemem; ama inkâr da etmem şikâyet de özlemle çerçevelenmiş bu tablo benim. ne derse desin hasret umut çarkını döndüren de bu yürek, farkım yok başka canlardan ne sitem ederim ne de küserim kadere, şamatalı bir yaşama elbet hüzün de gerek!.. ö.n |
umut çarkını döndüren de bu yürek,
farkım yok başka canlardan
ne sitem ederim
ne de küserim kadere,
şamatalı bir yaşama
elbet hüzün de gerek!..
ÖMER BEY HARİKASINIZ SEVGİLERİMLE:))