OYUNUN SONUaşkın düşüne dokunmuştu ellerimiz biz bir hikâyenin içinden bakan adamla kadındık sadece ateşti dudaklarımızın öpemediği düş bir elmas keskisi onlar oynadılar rolleri biz bir resmin içinde yeşiline sardık kendimizi yapamazdık hüküm peşindi dar kafeslerde hapislik kara gecelere sürgünde çürümekti vuslatsız, masum bir oyundu bu el sürülmemiş meyin sarhoş günlerinde "karlar tozarken"* doğmuştuk zaptedilemeyen güneşle aktık içimizdeki kasvet alacasını yaktık biz bildik sadece aramızdaki zerre kirletilmemiş sözü bir karanlığın dibinde günyüzüne çıkamadı sevi tohumu indi perde bir hiçliğin koynunda, alkış kıyamet duyuldu ve çıkıp gittiler sessizce adamla kadın artık oyunun sonuydu Hâdiye Kaptan *K.Simonov |
gecte olsa okumus olmak güzel
saygılar