Dağların doruklarının altın yaldızlar içindeki albenisi,
Uyuklayan yıldızların gözlerinin ferini açar.
Hafif güz rüzgârı mavi bir dalga gibi yüzlere çarpar,
Hilalay bütün görkemiyle doğar ve başlar masalsı anlar.

Tatlı bir huzur yayılır ve menekşelerin özsuyuna yürür mutluluk.

Temiz ellerin yoğurduğu hayatın yürekli birikintisi,
Koruklardaki karların şekersi sağnaklarıyla yıkanır.
Gülhatmi çiçeklerin beyaz pembe renklerinde ruhu taranır,
Özsaygı neşeli, gönül dolusu şakalarla gururlanır.

Yavaş yavaş ve azar azar gelir gerçek mutluluk.

Samanyolunun gümüş parlaklığındaki serpintisi,
Yıldızların arasından kayarak ufuk boyunca,
Yol alırken; sarı aydınlık hilalla gece koynunda,
Başı yastığındaki güneş uyanır dağların ardında.

Bir ok atımı yakınlığa otağ kurar mutluluk.

Tığ gibi çevikliğin koşar adım sevgisinin dopdolu testisi,
Taze güneş kokusunun uğul uğul elebaşlılığında dualaşır.
Ak ballı baharların çiçeklenen aşinalığı sakin ve mağrur,
Sevinçten suskunlaşan dev sessizlikte çağıl çağıl vakit aparır.

Yüreklerin çırpıntısını top tüfeklerin bastıramadığı çıtırlıktır mutluluk.

Turuncu şafaklarda yola peydahlanmanın mor ürpertisi,
Hayalleri atıştırmanın ve yıldızları keşfetmenin cazibesinde,
Siyah-beyaz hatıralar üşüşmüşlüğüyle kahkaha denginde,
Doyulması güç heyecanlar yangınlaşır aşkın başköşesinde.

İkindi lirizminin güneşine bürünmüş arzuya şaldır mutluluk.

Sait Edip Akdağ/S. Edip Yörükoğlu