Cemre güzellikleriyle hasret giderirken bahar
Bereket alkışlarıyla yeri göğü inletir kar.
Ve kar bağrının hep beyaza açıldığı gecede
İncecik kar yağışı keyiflenir sevincin laciverdinde.
Güzel gecenin yarını, güzelliklere yüklemişken varını
Kayıp hisler kuşatır sombaharın gönül dağını
Kar taneciklerinin ışığa koşan zerafetinde
Rüyalarımda sevgi sandalındayım sere serpe…

Rüyalar… Hülyalar, sesler ve geceler,
Birbirine karışır ve ilerler birer birer…
Gözlerimde oynaşan karışığı benekler,
Güzel huylu duygularla uçup uçup giderler.

Gönül kapım her çalındıkça irkilirim
Güleç deryada kulaç atan rotaya şifreliyim.
İçimde aşk ateşinin harlandığı anlarda
Bağışlanmak bahar dolusu hayat verir hayata.
Silme kar doluyken gökyüzü dökülür ortaya;
Kefareti ödenmiş anılarla menekşe dirili geçmişim…

Hasret çeken semavi ruh ile
Topraksı beden arasında korlaşan kar
Aşkın hasretine apappak gelinlik takar.
Çocuksu bir sevinçle masumiyet yüklü her kar
Sihirli ayrıcalıkta yere serilene kadar
Ufuklar dolusu bereketle mutluluk saçar.
Ve.. zemheri takviminden uzaklaşır zamanlar.

Karlı dağın yamaçlarına yakılmış her kocaman ateşin
Aşk şavkları benim muhabbetimden çıkar.
Bir yürek hazinesi kıvamlanır;
Mana kapılarının aşk eşikli sandıklarına.
Sevgi yıldızlarıyla duygularımın dokusu değişir
Ve.. tatlılığın şafağına kilitlenir yollar.

Kar sessizliğinin ortasında, yürek ısıtan kadirliğin
Kuşlar misali çırpınması aşk güzelliğiyle içselleşir.
Gözler yumulur binlerce gizli perdeyle örülmüşçesine
Her açılmada hüsn ötesi bağlarla aşkla teğelleşir.
Aşk bu hali görünce sulu sepken sarhoş olur
Ve.. etrafını nur çerileri çepeçevre doldurur.

Cemrelerin nisan yağmuru hasretli kahkahasında
Menekşe atlaslı safbahar siparişlidir edasında.
Kardelenler beyaz keyif dağının tam ortasında,
Ve.. mevsimler gülümser mütemadiyen gönül aynamda.

Cemre gamzelerine öpücük kondururken bahar,
Vedasına ramak kala her yeri bürüdü yine kar.

Sait Edip Akdağ Konya, 09.03.11