Ad II-Sonra adının harflerini göçlerin geride bıraktığı mezarlıklarda buldum- (Bence biraz düşün.) Hun’lu bir kadının ayak izlerini geçtim göç yollarından taşıdığı sesleri ve bin yıllık acılarımı. (Hun’lu kadınlar sarışın mıydı?) Yüzünün soğukluğuna dokunuyorum akdenizli kadın, sesin nerede? Çünkü sıcak bir şeye ihtiyacım var. -Çünkü doğduğum günden beri üşüyorum.- (Su ölüm değil miydi? Soğuk ve adı henüz konmamış ülkelerden geçtik.) Çayı içemiyoruz. Yazık! Daha iyi geleceğini düşündüm. Zencefilden ve biraz gülmekten...(Bu son) Son diye önüme konulan her şey senden ibaretmiş. Ama son, ölümü düşünürken bile adın kadar gerçek gelmedi bana. Böyle dedim ellerini tutup: -Adını yaz. Bir tek o zaman inanırım varolduğuna. (Çünkü ad harflerinin toplamından daha çoktur.) -Senin adının harflerini Aral Gölü’nün kenarına kim bıraktı?- Kıyıdaki Adam |
değişik ve etkilendiğim bir tarzın olduğunu söylemden geçemeyeceğim...
tebrikler şair...