-Başlıksız-kapıda görünüşündü buz kristallerinin arasından beni can damarımdan yakalayan gözlerimizi açamazdık o hengamede pencerelerin buzdan çiçeklenişini sevmezdim sana bakmak hayata bakmaktı günün eşiğini kar fırtına süpüremezdi ellerimi hangi şekilde tutacağının ihtimallerini hesaplardım ne kar güneşi ne ortalığı geceye döndüren o tipi ıssızlığı seni beklemek tanımazdı hiçbir pusuyu bizdik evren bu bulutlar hummalı hummalı bizim içimizde bu caddelerin boşluğu senin şah damarını öpücüklere boğan uzak evlerin ince dumanlı baca türküsü dudaklarımın aman vermez şirretliği tutkusu yaşamlar kesip atan yüreğimden ve yaşanası yeni yepyeni kentler kuran dudaklarımın teninin en son tedirginlik imasına aman vermez şirretliği bizdik evren bu bulutlar hummalı hummalı bizim içimizde “gün seninle doğar pembe bulutları sayışımızla biterdi” ilk ışıklarıyla evrenin sanki yer yarılır da içine girerdi usulcacıklığım kırmızı yağmurluğunla aniden bastırırdın en keskin kılıçla yaralanırdı içimdeki şovalye zaman ötesi bir renkti yanında olmak seninle olmak ama senin olmak değil ölüme haylazlık yapmayı her zaman severdim bilirsin Kağan İşçen (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |