-Başlıksız-suyu çizer aksinin kendinden emin keskin bilmişliği denizin en derin yerini bilmektir dalmak senden başkasının varlığını kabullenmemeye ölümün cahilliği göz mü kamaştırır sanırsın sana doymadım doymayalı türlü alem içinde sırıtır seni sevme mecburiyetimin yanında bilmez mi ki ölümün kara cahilliği aynalar bir daha bir daha pervasızlaşır sataştıkça bu kimliksiz cellat uykusu dağılmayan inançlarıma aynalar o’nsuzluğu çarpar çirkinliğime ben yalnız ve yalnız bir o’na bakınca güzelleşirim bir de sonbahara bilenen kuş yüreklerin halinden anlayınca eşyam yok o’nu sevmeyi mülk edindim sırtımda o’nun dudağından kalma o bahtsız tını ne iklimler eskitirim bilseniz daldan dala sıçrattığım hüzünlerle ıslanır gözleriniz bilseniz bilir misiniz yorulmamayı ev ödevi bildim evim: yeryüzü ödevim: nasıl çatlak verir kuşkulu korkular kendine itaatsizliğe bu itiraf hangi kaybolmak önerisiyle son bulur ve kana bulanır ellerim o’nun için o’nun için sığınır ellerim kaçıncı intiharıma ellerim sığınacak yer aradığında nedense hep o’nu anar doludizgin kirpiklerinin kıymıklarıyla dolar ayaklarım ayaklarım gidişini ezbere okur ama hiçbir yol götürmez beni o’na ayrılıktır adımlarımın tek hasadı çoğul başıboş çığlıklarım yalanlaşır ne o’na yaklaşırım ne kendime uzaklaşırım o’nsuzluğa eşsiz uyanmalarıma tüm tatlı yanılmalarıma kendimi ellerimin ve gözlerimin yerine koymalarıma uzaklaşırım ben o yokken ne kendime ne o’nsuzluğuma değil! ... ellerimin ve gözlerimin haline yanarım avunacak bir sonsuzluk ararım kendime sözüm ona laf olsun diye geçiştiririm ölümü Kağan İşçen (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |