GELİNCİK
Bu gün bir mektup daha yazıyorum sana
Cevaplamasan da
Olsun ben hep yazacağım
Bir gün tekrar gelebilirsin
Değişiyor buraları yabancılık çekmezsin
Beni görmek için yine yollarımı beklersin

Bilmiyorum belki merak ediyorsundur
Bırakıp gittiğin kasabanı
Anlatayım sana biraz buraları

Her iş çıkışında buluştuğumuz
Bir birimizi görmek için yarıştığımız
Taksi durağı vardı
İşte o durağı kaldırdılar
Belediye binasının önüne de küçük bir park yaptılar
Az ileride de bir pastane vardı
Seninle oraya giderdik müdavimi olmuştuk artık
Sen hep çay içerdin
Bense utanır sıkılır su isterdim
Çok kızardın bana kavga ederdik
Orası hala duruyor sahibi aynı Mustafa abi
O küçük pastane biraz değişti birkaç kat eklendi
Modernleşti çağa ayak uydurdu
Mustafa abinin kendisi yaşlandı saçları kırlaştı
Hani hep gülerdi yüzü kalın gür kaşlarının altından
Bizi izlerdi ikimizi de ne kadar çok severdi
Artık orası yeni sevgililerin yeri oldu
Arada sırada uğruyorum oturuyorum
Mustafa abiyle sohbet ediyorum
Senin gibi bir bardak çay içiyorum
Birde sigara
Evet sigara sana kızardım değil mi?
İçme şu zehiri diye tüketme nefesini
Neyse içiyorum işte artık bende
Her nefesimde senin bana yaptığın gibi
Zehirliyorum kendimi

Bazen de arkadaşlarla buluşuyorum orada
Yâd ediyoruz eski günleri
Seni soruyorlar bana var mı bir haber diye
İçim yanıyor gözümden ha aktı akacak yaşlar
Zorla yerleştiriyorum dudaklarıma tebessümü
Hayır diyorum birde ekliyorum çok da umurumda değil diye
İnanıyorlar mı bilmiyorum bana
İstemiyorum sormasınlar artık seni
Bilmesin hiç kimse hala seni beklediğimi

Bu kasaba çok değişti
Eski esnaflar duruyor ama
İş yerleri daha farklı büyüttüler işlerini
Pırıl pırıl hepsinin vitrinleri
Işık ışık geceleri
Diyordun ya değişmez bu kasaba
Hiç beğenmezdin o zamanlar
Şimdi görsen tanıyamazsın
Caddeleri sokakları
Çok güzelleşti


Ya sen diye sorarsan
Sen değiştin mi?
Evet bende değiştim
Senin eski gelinciğin değilim
Ama hala buralardayım
Bir türlü bu kasabadan ayrılamadım
Anılarıma sırtımı dönüp senin gibi ortadan kaybolamadım
Aynı sokakta aynı evde oturuyorum
Köşe başından çıkıp geliverecekmişsin gibi
Yollarını gözlüyorum
Sadece evimizin yolundaki kavaklar yok artık
Her bahar açan gelincikler ve papatyalar açmıyor
Hani sen bana gelinciğim derdin ya
Bazen çok kızdırırdın beni gözlerim dolardı
Gelincikler ağlamaz derdin
Yanılmışın sevdiğim
Meğerse gelinciklerde ağlarmış
Hem de bunu ona kalbinin öbür yarısı yaparmış


SELMA ARDIÇ TAN