12
Yorum
32
Beğeni
0,0
Puan
463
Okunma
ateş rengi saçlarıma yağmur yağarken, geceden;
güneşten kovulmuş düş gördüm dalgınlığımda.
ağaçtan kopuyordu her gün bağladığım dilekler,
sen, aç bir sabahta sallanıyordun,
kent ağlıyordu...
akşamların gölgesine düşen gürültüde,
acıdan bahsediyor çocuklar.
kırık günün ardında yaşam
ay yürüyüşler.
toprağa dolanan tohumların yüzü yok,
ki elimi uzatsam,
en yakınımdakiler ölüyor önce.
sahipsiz deniz oluyor içim;
tüm korkuları,
sürgün bir solukta denedim.
güzelliğim eskidi.
şimdi,
hangi mevsime sığınsam yabancı değil ağaçlar.
ateş rengi saçlarıma yağmur yağarken, geceden;
biz sessiz bir ölüme benzemekte
....